Bugün gönlümden Özay gönlüm geçti. Özüm hüzünlendi ama, sesi ve yareni hüznümüzü neşeye tebdil kıldı.
Ah Özay Gönlüm, acelen neydi? Ninemin mektupları ki, şivesiyle, haberleri ile bizi kahkahalara sürüklerken, pek çok sosyal sorunumuza bam telinden dokunur. gurbet, sıla, hasret duygularının sarmalında belki de güle güle ağlatırdı. Bir hikayede başlayan yüreğimizi buram buram buran sızı, biraz sonra şıkır da şıkır, şıkır da şıkır “çöz de al Mustafali çöz de al!” nakaratına dönüşü dönüşüverirdi.
Çoğu kişiler vardır ki, bedenleri bu dünyadan göçüp gitse de geride bıraktıkları hoşluklar gönlünüzde yaşar. .
Bugün türküleriyle gönüllerde taht kuran, saz ve söz ustası, Özay Gönlüm’ü, ölümünün yirmi dördüncü yılında anacağım.
Makalenin devamını istanbulgazetesi.com.tr'den okuyabilirsiniz.
