Ahşaba Hayat Veren Ustalar: Sivas'ta Oymacılık Geleneği 

Ahşap oymacılığı, insanlığın en eski süsleme sanatlarından biridir. Tarih öncesi dönemlere ait kaya ve mağara resimleri, bir tür oymacılık olarak kabul edilir. Osmanlılar bu sanatın ustalarına "nakkâş", "nahhât", "kendekâr" ve "kalemkâr" gibi isimler vermişlerdir. 

Oyma sanatı, taş, mermer, stuko, yeşim, akik, fildişi, boynuz, kemik, maden ve ahşap gibi birçok malzeme üzerine uygulanabilir. Bu malzemeler arasında en yaygın kullanılanı ise ağaçtır. Oymacılıkta kullanılan aletler, malzemenin cinsine göre değişiklik gösterir. Minkar, iskarpela ve kalem gibi çeşitli kesici, delici ve yontucu aletler bu sanatın temel araçlarıdır. 

Oymacılık sanatı genel olarak yüzey, üç boyutlu ve dekupe (kesme) olmak üzere üç türe ayrılır. Yüzey oymacılığı, günümüzde oymacılık denilince ilk akla gelen türdür. Bu türde, sert malzeme üzerine farklı derinlikte motifler işlenir. Motifler, malzemenin içinin veya dışının oyulmasıyla oluşturulur. 

Ahşap oymacılığı, Sivas'ta el sanatları arasında önemli bir yere sahiptir. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte birçok sanat dalında olduğu gibi bu alanda da daralma yaşanmıştır. Günümüzde ahşap oymacılığı genellikle hediyelik küçük süs eşyaları yapımında kullanılmaktadır. 

Ahşap oymacılığı, köklü bir geçmişe sahip geleneksel bir sanat dalıdır. Bu sanatın günümüzde de yaşatılması ve gelecek nesillere aktarılması oldukça önemlidir.