Sivas Dört Eylül Çoçuk Evlerini ziyaret ettik

Sivas Kent Konseyi Meclis Üyeleri olarak, Sayın Başkanım Ruveyda Saygın Uçar Hanımefendinin öncülüğünde Sivas Dört Eylül Çocuk Evleri'ne ziyaret gerçekleştirdik. Cumhuriyet Bayramı'nın coşkusunu birlikte yaşadık. Öyle harika bir programdı ki. Çocukların gözlerindeki neşeye şahit olduk ve hep birlikte 'İyi ki devletimiz var.' dedik. Her şey o kadar özenli, güzel ki...

Çorbalarından bizde içtik, ilk kaşığı aldığımda içimden "Aynı anne çorbası gibi." dedim. Çorba midemi değil, yüreğimi ısıttı.

Sonra arkadaşlarımızdan Nuran Karahan Hanımefendi çikolata şelalesi yapmak için çocuklara kurumundaki makinayı getirmişti.

Çocuklara ikram ettik, çok eğlendiler. Ama müdürleri kıymetli Murat Özdemir hocam çocuklardan daha çok mutluydu. Dedi ki "Sizin geleceğinizi ve çikolata şelalesi getireceğinizi söyledim çok sevindiler.'' Bu söylemin burdan duygusunu size vermem mümkün değil.  Murat hocamın o sözü yüreğime işledi. Günlerce kulağımdan gitmedi. Anladım ki hepsi Murat hocanın çocuğu olmuştu.

Sonra küçük bir yakışıklı yanımıza geldi "Murat hocam hakkınız helal edin, çikolata şelalesi getirdiniz bize." dedi.

İyiki varsınız tüm hocalarım.

İyiki varsın devletim.

Çocuklar emin ellerde...

Kocaman evleri var. Koca yürekli hocaları var ve dağ gibi devletleri var çocukların arkasında..

Yalnız çocuk yapmadan evvel iyi düşünmek lazım. Onlar her şeyin en iyisini hak ediyor. Say ki bir çocuğun yüreğinden...

Anne, istemezdim böyle olsun ama kader dedikleri sanırım bu anne. İsterdim sen, babam ve kardeşlerim aynı evde olalım. Akşam senin pişirdiğin çorbayı içelim, sabah sen uyandır, ''Hadi kalk yavrum" diye seslen bana anne...

Şimdi burada müdürümüze bazen müdürüm diyoruz, bazen hocam. Bizden küçükler anne ya da baba da diyorlar anne..

Akşamları normal evlerde neler oluyor anne? Oturma odasında çok oturuluyor mu? Yemeği hep anneler mi hazırlıyor? Babalar saat kaçta eve geliyor?

Misafir gelince neler yapılıyor? Bazılarına göre çok sıradan şeyler bana çok uzak anne..

Saçlarım utangaç, saçlarım kırgındı anne...

Saçlarıma şimdi devletim, hocalarım papatyalar takıyor anne...

Küçücük bir oğlan çocuğu, belki de tombik tombik elleri olan bir kız çocuğuyum, ne fark eder. Şimdi ben devletimin çoçuğuyum ve iyi ki devletim var. Bana kol kanat geren her şeyin en iyisini veren bir devletim var.

İyi ki hocalarım var. Çocuklar size emanet Murat hoca iyi ki varsın.