Sivas'ın Şarkışla ilçesinde doğan Âşık Veysel, Anadolu'nun ruhunu ve bilgeliğini eserlerinde yaşatan, Türk halk ozanlığı geleneğinin en önemli temsilcilerinden biridir. 

"Uzun İnce Bir Yoldayım" türküsüyle hafızalara kazınan Âşık Veysel, 7 yaşında çiçek hastalığına yakalanarak sol gözünü kaybetmiş, 25 yaşındayken ise sağ gözünü de kaybederek görme yetisini tamamen yitirmiştir. Bu zorluklara rağmen, sazı ve sözüyle Anadolu'nun sesini tüm dünyaya duyurmayı başarmıştır. 

Sivas'ın Doğası ve Kültürü Eserlerine Sinmiş 

Sivas'ın dağlarında, ovalarında yetişen Âşık Veysel, doğanın güzelliğini ve insan yaşamının zorluklarını eserlerinde ustalıkla işlemiştir. Sivas'ın kültürel zenginliği de Âşık Veysel'in türkülerine ve şiirlerine yansımıştır. Âşık Veysel'in eserlerinde Sivas'ın yaylaları, türkülerinin ezgileri ve yöresel deyimleri sıkça karşımıza çıkar. 

"Benim Sadık Yarim Sazım" 

Âşık Veysel, sazı ile adeta bir bütün olmuştur. Sazı ile türküler yakmış, şiirler okumuş, Anadolu'nun insanının sevinçlerini ve hüzünlerini dile getirmiştir. Sazı, Âşık Veysel'in sadece bir müzik aleti değil, aynı zamanda bir dost ve yol arkadaşıdır. 

"Dostlar Beni Hatırlasın" 

Âşık Veysel, 21 Mart 1973 tarihinde Sivas'ta vefat etmiştir. Geride, Anadolu'nun ruhunu ve bilgeliğini yansıtan eserler bırakmıştır. Âşık Veysel'in türkülerini ve şiirlerini bugün hala milyonlarca insan severek dinlemektedir.