Andolsun, Allah`ın Resülünde sizin için;
Allah`a ve ahiret gününe kavuşmayı uman,
Allah`ı çok zikreden kimseler için
güzel bir örnek vardır.
(Ahzab-21)
20 Nisan 571, Pazartesi...
Kutlu bir doğum gerçekleşti yeryüzünde... İnsanlık yüzyıllardır beklediği sevgilisine kavuştu... Bebekler ağıtını kesti
Güneş bir başka doğdu o gün
Ay o gece yolları bir başka aydınlattı
Sallandı Kisra'nın sarayları, söndü Mecusilerin ateşi, yıkıldı putlar, kurudu Sava gölü, taştı Semave deresi
Efendimizin dünyaya gelmesiyle bütün insanlık yeniden doğmuş gibi oldu. Kâinatın çehresi değişti. Ve değişti bütün insanlığın kaderi.
İnsanlığın İftihar Tablosu, Kâinatın Efendisi, Sevgililer Sevgilisi, Güller Gülü, Ay Yüzlü, Kutlu Nebi, Son Resul, Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v.) dünyayı şereflendirdi. Ve şereflendi insanlık Sevgililerin En Sevgilisi'yle
Bu Kutlu Doğum öyle bir dirilişin habercisiydi ki en kısa zamanda bütün yeryüzüne yayılacak ve insanlık Efendimizin tebliğ ettiği ilahî nizam doğrultusunda hayatlarını yeniden inşa edecekti. Esaretten kurtulup özgürlüğe kulaç atacaktı insanlık...
El-emindi, sevilen, güvenilen, saygı duyulan, parmakla gösterilen bir karakter abidesiydi
Eşi, benzeri yoktu yani ki
İnsanlık Kur'an-ı Kerim'in nuru ile nurlanmaya hazırlanıyordu
Nitekim Mekke yakınlarındaki Nur dağında bulunan Hira mağarasında 610 yılında, Cebrail (a.s.) aracılığıyla Efendimize ilk vahiy geldi
Yaratan Rabb'inin adıyla oku... dedi Cebrail(a.s.) Kâinatın Efendisine
Sevgililer Sevgilisi, Yüce Allah(c.c.) tarafından Peygamberlikle görevlendirilmişti. Hak ile batıl karşı karşıyaydı artık
Ve başladı Güller Gülü için sıkıntılı ve zor günler...
Kan, ter, gözyaşı
Ve acı
Ve hüzün
Lakin Kutlu Nebi zorluklardan hiçbir zaman şikâyet etmedi ve asla yılmadı
Zira Son Resul insanlığı Dünya hayatının geçici olduğuna, asıl hayatın ise Ahiret hayatı olduğuna' çağırıyordu.
Tebliğ devam ederken gün geçtikçe de karşılık buluyordu. Önce yakınlarından başladı
Sonra etrafındakilerle devam etti... Ve gün geldi kırk kişi oldular. Kırk Allah dostu, kırk Allah sevdalısı...
Artık, açıktan açığa ilahî mesajları haykırmak zamanı gelmişti işte... Bütün işkencelere, eziyetlere, iftiralara, kışkırtmalara rağmen hakikatlerden hiçbir şekilde vazgeçmediler. Yani ki Allah(c.c.)'tan başka ilah yoktur ve Muhammed (s.a.v.) O'nun resulüdür
Her türlü zorluğa Allah(c.c.) en büyüktür! diyerek karşılık verdiler. Allah'tan başka varlıklardan medet umanlara Allah(c.c.)'tan başka ilah yoktur! dediler. Kâinatın Efendisinin peygamberliğini kabul etmek istemeyenlere Muhammed (s.a.v.) Allah'ın resulüdür! diye haykırdılar avazları çıktığı, solukları yettiği kadar
Kutlu Nebî, kendisini bu davadan vazgeçirmek isteyenlere, Bir elime güneşi koysanız, diğer elime de ayı, yine de davamdan vazgeçmem. diyerek cevap veriyor, cahiliye devrinin ileri gelenleri ne yapacağını şaşırıyordu
Bütün zorlamalara, dayatmalara, tehditlere, işkencelere rağmen tebliğ son sürat devam ediyordu...
Bu arada göçler başladı, ayrılıklar yaşandı, Miraç hadisesi vuku buldu, beş vakit namaz farz kılındı
Sıkıntı ve eziyetler dayanılmaz seviyeye ulaşmıştı ki Mekke'den Medine'ye hicret gerçekleşti. Ensar, muhacirleri bağrına bastı, kardeşlikler pekiştirildi
Ama bir gün kutlu belde Mekke'ye mutlaka dönülecekti.
Nihayetinde, Müslümanlar bir güç olmuştu artık ve mücadele bundan sonra meydanlarda geçecekti. Ve bu meydanlarda nice az topluluklar çok topluluklara galip geldi.
Kazanılan zaferler neticesinde İslam'ın sesi daha da gür çıkmaya başladı. Bu haykırışlar dünyanın dört bir yanından karşılık buldu. Son Resul, hükümdarlara mektuplar gönderip, onları İslam'a davet etti. İnsanlar akın akın Müslüman olup, Kutlu Nebî'ye tâbi oldular
Gün geldi Mekke fethedildi ve Müslümanlar Kâbe'sine kavuştu. Kâinatın Efendisi tebliğini en iyi şekilde yapmış, İslâm her tarafa yayılmıştı...
Huzur, mutluluk, eşitlik adalet, sevgi saygı, güven
Yani ki asr-ı saadet
Efendimiz Veda Hutbesi'nde insanlığa iki şey bırakıyordu: Kur'an ve Sünnet... Ve bu iki şeyden hiçbir zaman ayrılmamalarını tembihliyordu...
Ve 8 Haziran 632, Pazartesi...
Ayrılık / kavuşma vakti geldi.
Efendimiz yeryüzündeki sevenlerinden ayrılıp Gerçek Sevgili'ye ulaştı.
İnsanlık o gün, bugündür öksüz...
Ve insanlık yüzyıllardır Sevgililer Sevgilisi'ne muhtaç...