Bir yitiğimi bulmanın sevincini yaşadım. Deseler ki, çok sevdiğin biri için güzel bir dua et! Derim ki, “Allah yitiğini buldursun.”
Yıl 1960. Şarkışla Ortaokulu’nda öğrenciydim. Yeni bir matematik öğretmeni atanmıştı. Tatlı sert, gözü pek bir öğretmen. Korkmadan yaklaşabiliyorduk. Göçmen mahallesinde bir eve yerleştiler.
Adı, İhsan Abukoğlu’ydu. Çok güzel şiir okuyordu. Ortaokul öğrencisiydik ama, okuduğu şiiri, ağzımız açık, büyülü duygularla dinlerdik:
Makalenin devamını istanbulgazetesi.com.tr'den okuyabilirsiniz.