Yaşam, bağlarla güzel. En kadim bağlardan biri de kardeşlik bağı... Aynı evde gözlerinizi açarsınız hayata. İyisi ile kötüsü ile aynı evde hayata ''Merhaba' dersiniz.
Ablaysanız, yüreğinizde farklı bir merhamet duygusu, Esma-ül Hüsna'dan bir rahîm esintisi eser durur bir yanınızda.
Evin küçüğü iseniz sığınacak limanlarınız çoktur.
Sevilirsiniz dört bir yandan. Öyle ya '' Sevgi döner gelir sahibine! ''
Kardeş sevgisi de hiç boşa gider mi ? İnsan çoktur, dost çoktur, lakin kardeşin yeri farklıdır.
Aynı bahçenin çiçeklerisiniz; kimi gül, kimi lale, kimi zambak, kimi papatya... Ama aynı bahçede açmışsınız, güneş üzerinize aynı anda doğmuş. Aynı anda bahar yağmurları yağmış üstünüze ve bazen de karlar altında kalmışsınız, kardelen misali karı delip tekrar açmışsınız.
Birlikte ağladığın, birlikte güldüğün ,birlikte sevdiğin dostların adıdır kardeş.
Ve bir an gelir, içlerinden biri sağlığı ile sınanır. Hücrelerinize kadar siz de...
Evinize giren çıkan, sizin gidip geldiğiniz çok sayıda insan vardır, lakin zor anlarda alanlar değişir; insanın en özel alanlarında ve anlarında yine kardeşi vardır.
Annenin ve babanın sana verdiği en büyük hediyesi, en kadim mirasıdır.
Gözünden akan yaşa ortak olacak kaç kişi var ki kardeşten başka? Kahvenize ortak, gülücüğünüze ortak çoktur. Ama gözyaşınıza ortak azdır.
Çocukluk insanın yurdu yuvasıdır o yüzden de kardeşlerin hayatının en müstesna yerindedir.
En güzel evcilikler kardeşlerle oynanır, en çetin kavgalar onlarla edilir. Küsersin, barışırsın tüm hayatın kurallarını onlarla öğrenirsin.
Dizlerin kanar küçükken, yaraların birlikte kabuk bağlar ve birlikte yaralara veda edersin .
Çoğu zaman kızdığın, sevdiğin şey aynı olur.
Ve zaman geçer büyürsün artık, aynı evde yaşamıyorsundur, lakin ihtiyaç halinde tekrar tek yürek olursun.
''Kardeşlik, gözle görülmeyen iki insanı birbirine bağlayan ve asla kopmayan bir bağdır.''
Bir sonraki yazıda buluşmak üzere sağlıcakla kalın ,hoşça bakın zatınıza.